Beste aanstaande/prille moeder,
Allereerst gefeliciteerd: je bent moeder en je hebt een kind ter wereld gebracht! You did it! Misschien een idee om het leger in te gaan? Bikkel die je bent!! Je wereld staat vast op zijn kop: momenten van enorm geluk en ellende (ten minste mijn ervaring).
Vallen en opstaan
Als nieuwbakken moeder was ik mij toch aan het stuntelen! In januari 2011 werden we ouders van een zoon. Na de bevalling gelijk aan de bak: praktische vaardigheden aanleren, wennen aan het ‘nieuwe ritme’ (overdag leren slapen) en omgaan met frustraties en je perfectionisme. Gelukkig kreeg ik veel babytips van andere moeders en de oma’s. En tips en richtlijnen van wijkverpleegsters niet te vergeten. Ik liet mij er graag door leiden, al werd ik er ook wel eens gek van. Google werd mijn beste vriend. Ik zat met zoveel vraagtekens. Verontwaardigd als ik soms was:
‘Waarom heeft niemand mij dat eerder verteld’?
‘Hoe kunnen andere baby’s papflessen krijgen, als bij mij die speen maaltijd verstopt raakt. Hoe slap ik de pap ook maak.’
‘Hmm, eigenlijk heel logisch, ben ik nou zo blond dat ik dat niet zelf kon bedenken?’
‘Ze kunnen toch niet verwachten dat ik mijn baby alleen in deze ingewikkelde babybjorn krijg?’
Tropenjaren
Tsja ik ben heel goed achter de computer, maar voor de verzorging van een baby moest ik heeeel veel leren. Ook wennen dat mijn egoïstische leven voorbij was en je niet meer de belangrijkste bent. Mijn hersencapaciteit was daarnaast een stuk minder door slaapgebrek. Wilde ik koelkast zeggen, zei ik diepvries of ‘in de dinges’. Om nog maar niet te spreken van de ‘meltdown of the hormons’ na de bevalling. Voelde ik mij door de zwangerschapshormonen nog geweldig, nu was het toch even slikken hoe labiel ik werd door die hormoonwisselingen. Bij de tweede was dit overigens al een stuk minder, gelukkig!
Door schade en schande wijzer
Mijn incasseringsvermogen heeft een enorme boost gemaakt het eerste jaar als moeder: rustig blijven, incasseren en maar doorgaan. Ik liep ook op tegen de beperkingen van mijn karakter: perfectionisme en onzekerheid. Met een baby heb je geen coaching meer nodig! Het duurde even voordat alles een beetje op rolletjes liep.
Extra pittig door ziek kindje
De eerste tijd was voor ons extra pittig omdat ons zoontje maar heel langzaam groeide en jeuk had door het syndroom van Alagille (foutje in DNA waardoor zijn lever niet goed is aangelegd). Die aandoening was een onaangename verrassing. We waren veel in het ziekenhuis. Ons zorgeloze leventje was wel voorbij, zo voelde het. Je krijgt ineens ook veel meer begrip voor andere mensen die met een ziekte dealen.
Opnieuw moeder!
Ik ben in februari 2013 bevallen van de tweede. Hoe pittig ik de eerste tijd met een baby ook vind, instinct wint. En je vergeet natuurlijk veel haha. De tweede gaat makkelijker omdat je al veel ervaring hebt. Ik heb met de tweede weer extra en nieuwe babytips aan de site toegevoegd. Inmiddels is de jongste geen baby meer. Maar ik zal de site zo nu en dan wat opfleuren en aanpassen en af en toe een blog plaatsen. Voor zover de tijd het toelaat van deze inmiddels door de wol geverfde moeder.
Hopelijk heb je iets aan mijn babytips
Ik ben je voorgegaan en hopelijk heb je door mijn babytips minder stuntelmomenten. Ik heb de tips op deze site niet gecheckt bij het consultatiebureau. Zie ze maar als babytips die moeders als ervaringsdeskundigen spontaan met elkaar uitwisselen. Heb je er wat aan of juist niet? Laat een berichtje achter in het gastenboek. Heb je tips-suggesties-opmerkingen over mijnbabytips.nl? Wil je een gastblog schrijven? Laat het mij dan ook weten via het contactformulier. Je kan ook gelijk op specifieke tips reageren of aanvullende tips geven door een reactie te plaatsen onder aan de pagina’s.
Groetjes Elise (februari 2014)