Perfectionisme, faalangst, gebrek aan zelfvertrouwen.. Ik heb er nog regelmatig mee te maken. En dat speelde mij flink parten toen ik borstvoeding wilde geven. Alles moet natuurlijk perfect lopen, in een keer. En dat is niet realistisch. Het is oefenen en investeren en toch ook een beetje ontspannen ermee bezig zijn. Want ja, het leven van je kind hangt toch niet af van borstvoeding? Er is toch flesvoeding?
Nou, maak dat een perfectionist en strebertje als ik maar eens wijs. Die borstvoeding moet en zou lukken. Zoals je je kunt voorstellen was het voor mij daarom een leerzame ervaring toen bij de eerste de borstvoeding niet lukte. Maar nu bij de derde, gaat het opeens een stuk beter, ondanks de strubbelingen. Lees hier mijn verhaal.
De geboorte – voor het eerst aanleggen
Mijn derde kind is een flinke baby van 4,4 kg bij geboorte. Een sterke baby die niet zo snel in slaap viel. Dat merkte ik al snel toen ik hem na de geboorte aanlegde. Ik kreeg hulp van de verpleegster. Het ideaalplaatje is dat een babytje op je buik wordt gelegd en dan langzaam naar boven kruipt op zoek naar je borst. Zou dit überhaupt wel eens gebeuren in ziekenhuizen zo vlak na de geboorte?
Bij mij spartelden de baby’s na de geboorte lekker op mijn buik, maar ik kreeg toch ook snel een doek over mij heen om de baby warm te houden. Dat warmhouden gaat dus niet gemakkelijk, omdat de baby idd lekker wriemelt, waarschijnlijk op zoek naar de borst.
Anyway, de zuster had mijn borst al geholpen in de hamburgerhouding/c-houding en de borst kwam op een of andere manier in zijn mond. Mijn baby sperde niet als een vogeltje zijn bekje open, dus ik weet niet of de hap ok was… En ik lette ook niet op of ik mijn borst nu in zijn mond propte of niet. Dat is niet helemaal hoe het hoort. Je moet juist je baby naar je borst toe brengen en dan als hij zijn mondje open spert zijn lichaam naar je borst brengen. Ach, als controlfreak/perfectionist was ik toch al blij dat de baby wat ging drinken zo vlak na de geboorte.
Mijn lieve zoon lag dus al fijn wat te drinken. Ik weet even niet of hij echt wat binnenkreeg, maar er kwam zo vlak na de bevalling al aardig wat meconium uit, dus dat is een goed teken. Al aangekleed onder de warmtelamp legde de zuster hem in zijn bedje om warm te worden en kon ik douchen!
Toch wel wat uurtjes later, na mijn lekkere ziekenhuismaaltijd (men, krijg je honger van, dat bevallen!) gingen we naar huis. Bij de supermarkt in de auto ook nog een keer borstvoeding gegeven want dat kleine murmeltje begon best wel dringend te huilen, al was zijn volume nogal zacht. En ja, weer begon hij te zuigen. Het voelde toen als ‘voor de leuk’ en toen was zijn hap nog geen obsessie.. Manlief moest er wel aan wennen dat ik zomaar borstvoeding ging geven en vroeg zich af of niemand mijn borst zou zien vanuit de auto haha.
Thuiskomst – de eerste nacht in
Eenmaal thuis heb ik de kleine vast nog een keer aangelegd en toen in zijn bedje gelegd. Drie uur later even de wekker gezet en ik weet het niet meer, misschien heeft hij toen ook nog wat gedronken. Of werd ik misschien vanzelf wakker van zijn smakkende geluidjes? Ik betwijfel het. Al was dat wel het ideale volgens de borstvoedingsconsulent bij wie ik een cursus had gevolgd. Bij elk voedingssignaal aanleggen de eerste dagen zodat de borstvoeding goed op gang komt.
Kraamverzorgster helpt mee en is positief
’s Morgens kennismaking met de kraamverzorgster en zij was heerlijk positief en moedigde mij gedurende de hele kraamtijd aan dat de borstvoeding heus wel goed ging. Al kon ik haar helaas niet geloven. Men, er zijn een paar dingen in mijn leven waarbij mijn gebrek aan zelfvertrouwen /faalangst wel erg hard aan de oppervlakte is gekomen: leren autorijden, leren achter de kassa te zitten in de supermarkt en dus borstvoeding geven. Punt is dat ik motorisch niet de handigste ben, zet mij achter een computer of laat mij ergens over nadenken en het gaat goed. Maar ‘doen’ is een dingetje voor mij.
Uitdagingen bij borstvoeding geven in de kraamweek
Ik dwaal af. De eerste dagen na de geboorte had ik al snel tepelkloven, van die bloederige tepels. Al snel werd het tongriempje gekliefd van de kleine. Door een verloskundige die hiervoor opgeleid was (50 euro kost dat trouwens). In het ziekenhuis hadden ze al gezien dat zijn tongriempje (heet dat zo) te kort was. En zowaar leek het wel iets te helpen. Dat gekke klikgeluidje tijdens het drinken hield op en mijn tepels gingen genezen (kwam dat door het tongriempje dat niet meer tegen het gehemelte van de baby schuurde? Of toch ook door de peperdure medelazalf die ik trouw op mijn tepels smeerde?). Eerst kwamen er korstjes en daarna waren opeens de kloven weg. En gelukkig maar, bij het aanleggen vloekte ik inwendig van de pijn, maar ik zette door. Mijn kraamverzorgster deed het ook voorkomen als ‘even niet aanstellen’. Dat hielp. En trouwens als de kleine een tijdje dronk was het met die tepelkloven nog best te dragen. Best bijzonder, want die tepel van mij was helemaal plat na het voeden. Geen teken dat de baby goed is aangelegd..
Bijvoeden
Ik heb op de tweede of derde dag? wel wat bijgevoed: na elke borstvoeding bood ik 20 ml kunstvoeding aan waarvan meneer meestal 10 ml dronk. Haha, toen groeide meneer opeens 100 gram in een dag. Toen ik ging navoeden met afgekolfde melk groeide hij ook, welliswaar maar 10 gram. En toen ik de dag erna alles met alleen borstvoeding deed, bleef het gewicht ook gewoon op peil. Het ging dus, maar niet van een leien dakje…
Nog niet op geboortegewicht
Toen de verpleegkundige met bijna 2 weken kwam was de kleine dus nog niet op geboortegewicht. Ik beloofde haar meer te gaan kolven (daar had ik het al een beetje mee gehad, maar toch weer opnieuw beginnen). En vervolgens trouw na elke borstvoeding nog eens 30-40 ml borstvoeding aanbieden. Bijna een week later ging ik naar het weeguurtje en zei de mevrouw daar ‘er zit een stijgende lijn in’. Dat was een pak van mijn hart. Hij was iig op geboortegewicht en voldoende gegroeid.
De weken na de kraamweek – toch wel aanklooien
De weken erna was het aansukkelen. Ik had inmiddels een babyweegschaal gekocht via marktplaats omdat ik wel een beetje wilde weten wat hij binnenkreeg. Dat is uit de tijd hoor. 6 jaar geleden werd het nog wel gedaan door kraamverzorgsters en bij vriendin die een tijdje na geboorte in ziekenhuis lag. Nu is het credo: genoeg plas- en poepluiers, dan is het goed. Zo’n weegschaal, dat maakt je gek. Onze baby kreeg de ene keer 65ml binnen, dan 85ml en dan opeens weer 100 ml. Vervelende was dat er vervolgens ook nog golfjes melk gespuugt werden. En dat was toch ook zeker 10-20 ml eraf, zo redeneerde ik.
Toen de kleine een maand oud was, bij de arts van het consultatiebureau langs. Men, ik wist het natuurlijk al een beetje van de weegschaal: de kleine bleef wel groeien, volgens zijn lijn. En nog was ik er niet gerust op: ‘voor hetzelfde geld had hij net gepoept voor het wegen, en was hij zo weer flink lichter van gewicht’.
Is de ‘hap’ van mijn baby wel groot genoeg?
In de weinige borstvoedingsvideo’s die ik vond, hadden de baby’s hun mondje zo wijd opengesperd! Als ik dat zelf zou doen zou mijn kaak direct uit de kom raken. En zo dacht mijn baby er volgens mij ook over. Hij had met een vrij zuinig mondje mijn borst vast. Ja, als je het hoofdje een beetje in mijn borst duwde. Of als dat vanzelf ging omdat mijn borst slap werd, leek het best een grote hap. Maar als je dan eens ging kijken waar die lipjes zaten, was het niet een heel grote hap.
En zo’n grote hap is wel nodig voor de aanschietreflex, die komt toch onder meer op gang als er hard aan je tepel wordt gezogen. Dus ik dacht dat mijn aanschietreflex misschien wel niet in orde was. Als je een goede aanschietreflex hebt laten je melkklieren de melk fijn los, zodat de melk eenvoudig de baby bereikt. Als de baby nog niet zo hard zuigt, help je hem daarmee dacht ik dan.
Consultatiebureau arts bleef positief
Bij de arts van het consultatiebureau met 4 weken vertelde ik een beetje opschepperig dat ik er wel aan dacht om te stoppen. Omdat naar mijn idee de borstvoeding niet lekker liep (zie hieronder) en ik mij veel zorgen maakte of de kleine ook wel de goede achtermelk zou krijgen. En ook dat ik (en mijn man ook) soms wel 45 minuten tot een uur (ja, erg he) met de baby aan de borst lag. Dan dronk hij wel (ik hoorde slok slok, maar dronk hij in een soort van slapende toestand. Ach mijn tepels gingen er niet kapot van en als je een leuk tv-programma kijkt is zo’n uur niet onoverkomelijk. Maar op de dagen dat de jongste 2 thuis waren, begon het wel irritant te worden natuurlijk. Die willen ook aandacht. Ik was twee dagen eerder al op het punt gekomen om af te bouwen en liet al een borstvoeding vallen om deze te vervangen voor een flesje (met pijn in mijn hart deed ik dat, dat wel).
De consultatiebureau-arts hoorde mijn verhaal aan, maar bleef positief over de groei en vertelde over de voordelen van anti-stoffen. Toen ik zei dat ik al wat aan het afbouwen was, vroeg ze ‘Heb je dan pijn bij het voeden?’. Toen zei ik ‘Nee’. Het onderwerp bleef daarna rusten. Haar laatste vraag zette mij daarna wel aan het denken. Idd, als je nou pijn hebt, heb je een goede reden om te stoppen. Maar dat heb ik niet eens. Alleen dat mijn hoofd mij in de weg zit (omdat alles niet perfect volgens het boekje loopt) en het erg veel tijd kost.
Arts in het ziekenhuis
De dag erna gingen we naar het ziekenhuis (we staan onder controle, omdat baby mogelijk een syndroom heeft). En ook toen was de arts heel positief dat hij perfect volgens zijn groeicurve groeide in alle opzichten. Ik zei dat ik wel stress had over wat hij nou binnenhield en onzeker was. De arts zei (niet de letterlijke woorden hoor) dat als het te veel stress geeft, kunstvoeding dan een optie kan zijn als het welzijn van de moeder er onder lijdt, maar dat voor zover zij het kon zien alles goed ging.
Ok, ik probeer het vol te houden
Al met al, door de goede groei van de baby en de positieve houding van de artsen dat het goed ging, voelde ik mij toch wel aangemoedigd en besloot ik toch door te zetten. De positieve aanmoediging van mijn moeder en zusje hielpen daar ook zeker bij. Men, ik heb dus wel heel veel aanmoediging nodig….. En ik ben nu, nu de baby bijna 8 weken is blij met die beslissing.
Het gaat inmiddels beter
De borstvoeding is elke keer wat beter gegaan en ik heb stukje bij beetje meer zelfvertrouwen gekregen. Ik heb momenten van twijfel over mijn productie. Dan koop ik fenegriek-thee en merk ik al snel erna dat mijn borsten veel voller zijn. Ook zo vol dat het niet meer leuk is. En heel maf, de borstvoedingspoep lijkt meer oranje erna. Ook nog steeds momenten van heel lange voedingen, dat voel ik wel aan mijn tepels. Maar gelukkig zitten er ook (’s nachts of op andere momenten) voedingen bij van klok, klok, klok, in 15 minuten klaar en baby wegleggen, klaar. De snelle voedingen zijn denk ik momenten dat hij en uitgerust is en honger heeft. De ideale situatie. Helaas is ons dagritme nog steeds vrij rommelig. Het komt vaak voor dat de kleine maar niet wil slapen. Dat ik uiteindelijk als hij toch echt wel moe is, hem aan de borst leg en hij dan heel lang en heel langzaam drinkt. De truc is als de baby na 45 minuten slaapcyclus, hem niet direct eruit te halen. Maar even laten pruttelen, waarna hij opnieuw in slaap valt. Zo is hij beter uitgerust.
Naast de duur van de voedingen had ik nog te maken met een ander struikelblok: het spugen. Het komt gerust voor dat hij flink spuugt. Soms zelfs nog na 15 minuten hooghouden, dan is het van die waterige spuug met brokkelige melk. Dan was de melk al in het verteringsproces en kwam daarna nog even naar boven… Je ziet trouwens dat hij daar wel pijn van heeft, van dat spugen. Dan trekt hij van die pijnlijke gezichten. Niet dat hij huilt hoor, die sterke baby van mij huilt amper. Het is niet zo erg dat ik bij het consultatiebureau langs ga ermee.
Maar het spugen is inmiddels, nu de baby 2 maanden is, niet meer na elke voeding, hoera! Misschien dat – omdat hij gegroeid is – het probleem met het niet afsluitende klepje van de maag minder heftig is? Of dat – omdat mijn baby steeds langer wordt – de melk zijn mondje niet meer kan bereiken?
Het boeren is nog steeds lastig, dus daar kan het niet aan liggen dat de kleine minder spuugt. En misschien klopte het wel dat hij te veel melk kreeg? Een tijdje dacht ik dat ik maar eens per voeding een borst ging geven. En verrekt toen ging hij idd minder spugen. Maar ja, ik merkte al snel dat mijn borsten een beetje sloom werden. Dus ging ik snel weer de tweede borst als toetje aanbieden (waar hij soms wel erg veel uit drinkt….). En toen ging de kleine wel weer meer spugen. Maar ja, je wilt ook geen luie borsten.
Twijfels blijven nog wel een beetje
Overigens heb ik de weegschaal al lange tijd niet meer gebruikt. Ik heb nu eindelijk het gevoel dat het wel goed zit met de groei van ons kleintje. Het gaat nog steeds wel een beetje rommelig. En ik twijfel nog steeds vaak en klungel wat met het ritme: ‘shit het is nu 3 uur ’s nachts en mijn borsten knappen, zal ik hem nu gewoon wakker maken?’. ‘Mmmm, hij vindt mijn rechterborst fijner dan mijn linker lijkt het’. ‘Laat hij nu mijn linker borst los omdat mijn borst inzakt? Of is dat omdat hij genoeg heeft?’. ‘Waarom worstelt mijn baby aan de borst? Is dat positief omdat hij ook de achtermelk wil drinken? Of probeert hij een toeschietreflex op te wekken?’ Of zit hem gewoon een boertje dwars (dit is het vaak trouwens).
Men, borstvoeding geven is ook leuk
Als je dit hierboven leest denk je vast ‘men, laat dat klagerige mens alsjeblieft overgaan op flesvoeding ;-)’. Sowieso leuk dat je helemaal tot hier al bent gekomen met lezen.’
Anyway, ik heb nog niet in deze blog gezegd dat borstvoeding geven ook heel leuk kan zijn. En dat ik blij ben dat ik heb doorgezet. Je hebt het altijd bij de hand. Hoeft je bed niet uit. Hoeft geen flesvoeding in te pakken als je de deur uit gaat enzo. Voeden in het openbaar is goed te doen met de borstvoedingskleding van tegenwoordig. Het is een heel leuk gezicht als je kleintje helemaal voldaan en lekker slaperig bij je ligt na de borstvoeding. En dat allemaal door de voeding die jij hebt gegeven. En zo leuk, vandaag liet mijn kleintje de borst even los om mij een dikke glimlacht te geven. Ja dat is toch goud waard?
Ik ben dus blij dat ik heb doorgezet en wie weet ga ik door met kolven als ik weer ga werken.
Gezondheidsvoordelen? Ik let er niet al te veel op
Oh wat betreft die gezondheidsvoordelen van borstvoeding. Daar staar ik mij niet al te veel op blind hoor. Ik weet het van die antistoffen. Maar dat kinderen die borstvoeding krijgen slimmer zouden zijn? Men, het zijn las ik in onderzoek vooral hoogopgeleiden die borstvoeding geven, dus misschien dat het ook daar aan kan liggen’. En mijn zusje heeft echt heel goed veel borstvoeding gegeven aan haar kinderen. Je bent dan alleen niet helemaal gevrijwaard van ziekte. Haar kinderen hebben bijvoorbeeld de pech dat ze KNO-klachten hebben. Veel oorontstekingen, amandelen knippen e.d., vaak koorts. Borstvoeding geven is geen garantie dat je kinderen geen gezondheidsprobleempjes krijgen.
Borstvoeding geven moet vooral leuk zijn. En ok, bij mij geeft het stress, maar ook veel leukheid. En een flesje geven aan je baby kan ook heerlijk zijn, heb ik eerder ervaren. En ook bij het flesje geven maak je volgens mij oxytocine van aan, waarvan je je zo lekker chill gaat voelen. En flesvoeding heeft natuurlijk ook best veel voordelen: geen lekkende borsten en lekker wijntjes kunnen drinken en op stap gaan wanneer je maar wil, zonder aan kolven te hoeven denken.
Arrogantie doordat je borstvoeding geeft
Mmmm, voel ik mij trots dat ik borstvoeding geef? Ik heb twee keer de neiging gehad om trots aan andere moeders te vertellen dat ik borstvoeding gaf. Maar ik ben hiermee gestopt omdat het zo’n gevoelig en beladen onderwerp is. Als een andere vrouw het bijvoorbeeld graag wilde maar het niet lukte. Tenminste, als ik mezelf inleef. Soms is de vraag ‘Geef je borstvoeding’ zelfs al beladen.
Dus: gewoon jezelf een schouderklopje geven af en toe, als je de neiging hebt om trots te zijn op jezelf. ‘Yes het is gelukt’. Waarom heb ik zo’n bevestiging dan nodig? Ik denk omdat ik dus gewoon trots ben. Dat het niet van een leien dakje ging en ik heb doorgezet.
Tot slot
Worstel je zelf nog met de borstvoeding? Loopt het nog niet lekker? Twijfel je over doorgaan of niet? Ik hoop dat je wat had aan mijn blog. Ik heb zelfs een video gemaakt van een aantal voedingen die ik mijn zoontje heb gegeven. Sommige gingen goed, andere niet. De laatste voeding in het filmpje, die best goed gaat, duurt erg lang (is wel schattig), dus je kunt hem eerder uitzetten. Bekijk mijn video ‘borstvoeding, vallen en opstaan’.