Mijn zus was op kraamvisite en ik vertelde over die nare glucosetesten na de geboorte van onze 4e. Het was nodig om te monitoren of de bloedsuikers van onze baby niet te laag waren. Hierdoor konden we na de bevalling niet direct naar huis. Ik lag op de kraamafdeling en vond het maar niks. De baby dronk slecht en ik smachtte naar een kraamverzorgster zoals ik altijd gewend was.
‘Ach, hebben ze jou daar ook al gepest met glucosetesten na de geboorte?’, zei mijn zus. Hè, eindelijk erkenning, dat die testen gewoon stom zijn! Maar ja, het idee erachter is vast goed. Maar daar kon ik toen niet zo goed bij stil staan.
Wij moesten ze met onze baby de glucosetesten doorlopen na de geboorte omdat hij een laag geboortegewicht had. Tsja, dat ziekenhuisgebeuren was dus wel even onverwachts en even slikken. Ik was in de veronderstelling dat we net als bij de andere 3 gewoon direct fijn naar huis konden gaan. Wist ik veel dat bepaalde dingen toch zijn aangescherpt de afgelopen jaren. Misschien als je naar een voorlichtingsavond in een ziekenhuis gaat, hoor je er ook wel over hoor. En omdat ik daar niet naar toe ging, heb ik het vast gemist? Ziekenhuizen geven op hun websites wel voorlichting over hypoglycemie en de voorzorgsmaatregelen. Maar daar ga je – denk ik- op voorhand toch niets over lezen. Dit artikel over lage bloedsuikerspiegel van pasgeborenen vond ik met terugwerkende kracht ook informatief.
Onze ervaring met glucosetesten na geboorte
Na de geboorte van onze 4e in het ziekenhuis bleek dat we nog niet naar huis mochten. Het geboortegewicht was met net aan 3 kg aan de lage kant en dus moesten we het glucosetestentraject doorlopen. Dan wordt gedurende 24 uur het glucosegehalte in het bloed van de baby gecontroleerd door hielprikjes om de zoveel uur. Pas als het gehalte bij alle of de meeste (weet ik niet precies) testen ok is, mag je naar huis. Die glucosetesten zijn denk ik ingevoerd omdat ze willen voorkomen dat je kindje heel zwak is en daardoor thuis niet goed kan drinken? Ik weet het niet. Bij mijn eerste 2 lichte baby’s kreeg ik er niet mee te maken. En de 3e zat zeker precies in de groene gewichtszone.
Blijven tot 24 uur na de geboorte
We hoopten dat onze kleine na de test van 12 uur na de geboorte misschien al wel naar huis zou mogen. Want alle uitslagen waren goed. Maar nee, het protocol is dat er geen uitzonderingen mogelijk zijn bij laag geboortegewicht. We moesten dus echt de uitslag van 24 uur na de geboorte afwachten. Bovendien was het meten van glucose vooral belangrijk omdat onze kleine mogelijk (50% kans) het syndroom van Alagille heeft.
Glucosegehalte bleef prima, ondanks slechte inname
Het is heel wonderbaarlijk, maar onze baby had mooie uitslagen bij alle glucosetesten. Dat ondanks het feit dat hij amper iets binnenkreeg aan voeding. En wat hij binnenkreeg spuugde hij er ook gelijk weer uit. Hij hapte niet gemakkelijk aan de borst aan. Hiervoor moet hij zijn tongetje omlaag houden, maar dat lukte hem niet. Vlak na de geboorte had hij wel kort aan 1 borst gedronken, maar dat was denk ik een soort van toevalstreffer. Hij was steeds een beetje ongecontroleerd met zijn tong aan het zoeken. Hij had geen kort tongriempje, want hij kon zijn tongetje ver genoeg naar buiten steken. Dat kon het dus niet zijn.
Verder gaven de zusters mij ook een flesje met kunstvoeding om te geven. Alleen met de lange speen van het flesje wist hij geen raad. Hij ging niet op de speen van de fles zuigen.. Bij de apag-test kreeg hij een plus/min voor zuigreflex, en dat leek ik bij het voeding geven wel terug te zien. Met een cupje voeden heeft een zuster ook nog gedaan en toen zag ze ook dat onze kleine zijn tong niet ver genoeg uitstak.
Op een gegeven moment deden we fingerfeeding. Dan doe je je pink in zijn mondje en bij elke zuig spuit je met een spuitje wat melk via zijn mondhoek naar binnen. Alleen ook dat hield hij niet binnen. Vrij snel begon hij te kokhalzen en dan kwam er veel draderige zooi+melk uit zijn mondje. De verpleegsters gaven aan dat het goed kon zijn dat hij veel vruchtwater in zijn buik had, dat hij er dan uitspuugde. Op de spuugdoekjes kwamen groene vlekken. Dat kan ook gal zijn, wat zou betekenen dat onze kleine wel erg misselijk was. Als je buikje leeg is, kan het zijn dat je gal gaat overgeven.
Ik was na 12 uur begonnen met kolven. Dat wordt aangeraden als de kleine binnen de 12 uur nog geen goede borstvoeding heeft gedronken. Mijn productie was natuurlijk nog erg weinig. 2 keer kwam er 3 ml uit. Met het spuitje met lange punt kon ik die druppeltjes in het flesje opzuigen en aan mijn kleine geven. Dat vond hij lekker. Zat er echt een beetje op te smakken. De derde keer kolven had ik geen productie. Nou, goed dan. Kolfen liep niet zo lekker en ik sloeg best wel eens over.. En ik begreep ook van de zusters dat een pasgeboren voldragen baby de eerste 24 uur op zijn reserves kan teren, dus dat het nog geen ramp was dat hij weinig binnenkreeg.
En toen dus de glucosetest 24 uur na de geboorte. Die viel bij ons vlak na middernacht en was wederom goed. Bijzonder want de zusters waarschuwden dat deze wellicht niet goed zou zijn omdat hij zo weinig voeding binnenkreeg.
Ik maakte mij die nacht toch wel een beetje zorgen om de hele situatie, omdat hij zo weinig dronk.. De zuster van 4 uur ’s nachts had even meegekeken bij het aanleggen. We deden huid op huid. Maar onze kleine viel gewoon in slaap toen hij mijn borst rook.
Ik vroeg aan de zuster of hij niet nog steeds veel vruchtwater in zijn buikje had. En dat hij daarom misschien zoveel spuugde. En of ze zijn maagje niet konden leegzuigen. De zuster had overlegd met de kinderarts, maar die maakte zich nog geen zorgen. Kindjes drinken wel vaker heel moeizaam vlak na de geboorte.
De dag erna werd ik om 6 uur een beetje groggy wakker. Om 9 uur kregen we gelukkig het verlossende woord dat we naar huis mochten. Wel had het geven van voedingen aandacht nodig en was het advies om om een ervaren kraamverzorgster te vragen. Dat kon helaas niet voorkomen dat de kleine uiteindelijk toch 10% van zijn geboortegewicht was afgevallen, maar dat voor nu terzijde.
Eindelijk naar huis
Ik moet zeggen dat ik daar maar wat blij om was. Dat gedoe met glucosetesten en in het ziekenhuis liggen was maar niks. Ik verlangde naar een kraamverzorgster die er speciaal voor jou en je kind is. En die je niet hoeft te delen met de andere baby’s en vrouwen op de afdeling. Die ook echt langere tijd er voor jou en je baby is. En die ook ziet dat je je zorgen maakt omdat de kleine zo weinig binnenkrijgt. Maar tegenover het moedergevoel/overbezorgde moeders, staan dan weer de protocollen van het ziekenhuis die aangeven wanneer actie nodig is. Ga daar maar eens het gevecht mee aan!